De LoRa communicatietechnologie is voor een goede werking afhankelijk van antennes. “De beste versterker is een goede antenne,” zei een collega vroeger wel eens tegen me. LoRa werkt in Nederland in twee frequentiebanden, respectievelijk ‘433 MHz’ en ‘868 MHz’ genoemd. De tweede, 868 MHz, wordt het meest gebruikt.

Een antenne is een geleider in de vorm van een staaf of spriet die met een leiding met een communicatiemodule is verbonden. De diameter van de geleider is nauwelijks van belang. Handig is wel als het materiaal waarvan de antenne is gemaakt in staaf- of sprietvorm blijft, dus een enigszins stugge geleider heeft hier de voorkeur. De antenne is het meest effectief als hij precies zo lang is als de gemiddelde frequentie waarvoor hij moet worden gebruikt. Indien dat niet praktisch is dan kan voor de lengte van de antenne ook, met iets mindere resultaten, worden volstaan met een helft of een kwart van de golflengte. Dat laatste wordt het meest toegepast.

De golflengte is gelijk aan v / f, waarbij v de voortplantingssnelheid van de radiogolf is en f de frequentie. In lucht is v gelijk aan de lichtsnelheid c, 299.792.458 m/s. De golflengte voor de 868 MHz band is dan 299.792.458 / 868.000.000 = 34,54 cm. De helft hiervan is 17,27 cm en een kwart is 8,63 cm.

Voor de 433 MHz band is de golflengte 299.792.458 / 433.000.000 = 69,24 cm. De helft hiervan is 34,62 cm en een kwart is 17,31 cm.

Een draadantenne van 8,6 cm volstaat dus voor een LoRa toepassing op de 868 MHz band. Een stukje montagedraad van 8,6 cm is genoeg. De lengte van de antenne is gemeten vanaf de aansluiting. Als een antenne met een leiding wordt verbonden dan moet deze leiding in de vorm van een 50 ohm kabel worden uitgevoerd.